Je kent vast wel het lied waarin over de watersnood in Zaltbommel wordt gezongen.
Er is zelfs een boek verschenen met deze titel. Het boekje staat vol met liedteksten die uit het leven gegrepen zijn. Teksten met veel ellende en narigheid. Ondanks alle misère die er bezongen wordt, zijn het juweeltjes om mee te zingen.
Gelukkig voor ons hebben de uitgevers een aantal van deze liederen op cd gezet. Het repertoire van de cd is zo uitnodigend dat je – of je nu wilt of niet – automatisch gaat meezingen.
Het boek, maar nog meer de cd, ligt ten grondslag aan de oprichting van het koor Levertraan.
We zouden moeten gaan zingen
Ergens in het jaar 1999 werd bij een van onze leden thuis de cd afgespeeld. De luisteraars zongen mee met de tekst uit het boek. Zelfs de intussen gearriveerde vrienden zongen uit volle borst mee. Na de laatste uithaal werd de conclusie getrokken dat het toch wel heel aardig is om af en toe je stem met wat meer, of soms wat minder, volume te gebruiken. Je zou eigenlijk moeten gaan zingen.
Het idee werd opgepakt door onze latere voorzitter. Bij familie, vrienden en kennissen werd erover gepraat. En wat schetste hun verbazing? De animo om te zingen was groot. Voor de praktische problemen (wie slaat de maat? waar gaan we repeteren?) vonden ze oplossingen.
Moment suprème
Bekenden en onbekenden ontmoeten elkaar sinds de eerste woensdagavond in september 1999. We repeteren niet elke woensdagavond. We zingen uitsluitend als de ‘r’ in de maand zit. Van september tot en met april dus. Vandaar: Levertraan.
De dirigent leidt ons door een repertoire. We zingen niet altijd even zuiver, maar altijd met veel plezier en toewijding. Vaak wordt er gelachen. Soms wel eens te veel. Al met al is het leuk om met elkaar meerstemmig te zingen. Woensdagavond is voor velen de topavond van de week geworden.
Regiokoren hoeven van ons geen concurrentie te vrezen. We kennen onze beperkingen.